Ας ξεκινήσω με μια ιστορία και βλέπουμε 1

Σκιές που μιλούν ακατάπαυστα


Από πότε υπάρχεις;

Υπάρχω εδώ και 125 χρόνια, έζησα την ταραγμένη περίοδο του 2036, γεννήθηκα τριάντα χρόνια πριν την αυγή της νέας χιλιετίας και το 2030 ήμουν από τους πρώτους που δοκίμασαν το ελιξίριο της νεότητας αν και ήξερα ότι ή θα πέθαινα παίρνοντας το ή θα ζούσα τουλάχιστον έναν αιώνα ακόμα με την μορφή ενός καλοδιατηρημένου σαραντάρη και βγάλε. Όλοι πλέον ξέρουμε ότι το ελιξίριο μπορούμε να το παίρνουμε μία φορά στη ζωή μας, οπότε αυτό δεν μπορούμε να το αντιστρέψουμε κι αν η αλλαγή στην μοριακή μας δομή μας πάει πάνω από είκοσι χρόνια πίσω τότε έχουμε πρόβλημα. Όπως έχεις μάθει στο σχολείο στο ειδικό μάθημα της Νεότητας και Γηρατειών είναι σημαντικό να επιλέξουμε την σωστή στιγμή για το ελιξίριο, τότε δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα επιλογής γιατί δεν υπήρχε κανένα προηγούμενο ιατρικό ιστορικό, η επιστήμη της Ιατρικής σήκωνε τα χέρια ψηλά για την πιθανότητα το ποθητό αποτέλεσμα να γινόταν κατάρα για τους αναγεννημένους. Κανείς δεν ήξερε τότε ότι οι αναγεννημένοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν μετάγγιση αίματος για παράδειγμα άπαξ και το έπαιρναν και άλλα πολλά δυσάρεστα αν σου τύχαινε κανένα ατύχημα. Πληγές δεν κλείνουν εύκολα, εγκαύματα δεν επουλώνονται και ούτε λόγος πια για πλαστική. Θυμάμαι ότι πολλοί τότε δοκίμασαν το ελιξίριο αμέσως μετά τους Εθελοντές και το έδωσαν και στα παιδιά τους για να διατηρήσουν την οικογένειά τους για περισσότερο καιρό, το αποτέλεσμα ήταν φρικτό. Έζησαν ως το τέλος της ζωής τους με την μορφή που τους έδωσε το ελιξίριο, τα παιδιά έμειναν παιδιά μιας και το ελιξίριο αναστέλλει μόνιμα την ανάπτυξη όταν παρέχεται κάτω από την ηλικία των 17 ετών, και η αναγεννητική του επίδραση ωφελεί μόνο τους μεγαλύτερους στην ηλικία και είναι ανάλογη του πόσο ετών το πήρες. Έτσι αν και επιτυγχάνεται η συντήρηση της φυσικής κατάστασης του σώματος για έναν αιώνα ακόμα, οι νεαροί γονείς έγιναν έφηβοι σε ορισμένες περιπτώσεις και τα παιδιά τους ακόμα ζουν με την μορφή αυτή και ως τώρα κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πότε θα πεθάνουν. Πολλά αυτοκτόνησαν όταν έφτασαν τα 80 μην αντέχοντας να μεγαλώνουν εσωτερικά και εξωτερικά να παραμένουν έτσι. Δεν μπορούσαν να ξέρουν αυτή την επίπτωση μιας και οι Εθελοντές ήταν όλοι πάνω από εξήντα ετών, δεν υπήρχαν νέοι που θα τολμούσαν να δοκιμάσουν ξέροντας ότι μπορεί να χάσουν και τη ζωή τους.

Τελικά όμως μόνο τρεις θάνατοι έχουν καταγραφεί από άμεσες παρενέργειες λόγω αλλεργίας στο πιο δραστικό συστατικό του, ενώ εκατομμύρια ως τώρα έχουν πάρει το ελιξίριο.

Όταν είδαν ότι οι Εθελοντές (εκατό από κάθε ήπειρο με εξαίρεση την Ανταρκτική, βλέπεις τότε ακόμα δεν κατοικούσαν εκεί 60 εκατομμύρια κόσμος όπως σήμερα) δεν έπαθαν τίποτα και επιπλέον ότι έγιναν τουλάχιστον είκοσι χρόνια νεότεροι έσπευσαν πολλοί χωρίς να το πολυσκεφτούν να το αποκτήσουν. Δεν υπήρχε κανένας καταγεγραμμένος θάνατος για πέντε περίπου χρόνια μετά από μας, αλλά μέσα στα πέντε αυτά χρόνια τα συμπτώματα και οι επιπτώσεις του ελιξιρίου έγιναν με ραγδαίο ρυθμό πασίγνωστα. Οι νομοθέτες έπρεπε να φτιάξουν νόμους, οι ιατροί να συνταγογραφούν το ελιξίριο σύμφωνα με τη νομοθεσία και επειδή ήταν ένα φάρμακο που πλέον δεν μπορούσαν να το αποσύρουν γιατί θα γινόταν σίγουρα επανάσταση, προσπάθησαν να εκφοβίσουν τον κόσμο παρουσιάζοντάς το με όσο το δυνατό μελανότερα χρώματα, κάτι που δεν έπιασε όσο έβλεπαν γείτονες πενηντάρηδες να βρίσκουν τη νεότητά τους και να φλερτάρουν με την άνεση ενός 25χρονου, ή γυναίκες που ξόδευαν πολλά για καλλυντικά ξαφνικά να βγαίνουν έξω χωρίς πολλά φτιασιδώματα γιατί το Ελιξίριο έκανε κι αυτό το καλό, η επιδερμίδα γίνεται αψεγάδιαστη.

Με τον καιρό το συνηθίσαμε, έγινε μόδα. Απασχόλησε τους μεγαλύτερους διανοητές, και τώρα πια είναι τόσο μέσα στη ζωή όλων που ακόμα και οι δύσπιστοι αλλά κι εκείνοι που πιστεύουν ότι προσβάλλαμε τη Φύση, το αποδέχτηκαν όπως αποδέχτηκαν κάποτε την κλωνοποίηση.


{συνεχίζεται}